Udział w 28. edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatrów dla Dzieci i Młodzieży KORCZAK oraz towarzyszącej mu konferencji Focus: Szwecja był niezwykłą okazją aby zanurzyć się w świat szwedzkiego teatru dla dzieci i młodzieży, uczestnicząc zarówno w pokazach spektakli, jak i w inspirujących dyskusjach z dramaturgami, badaczami i twórcami. Było to wydarzenie, które ukazało, jak wiele do zaoferowania ma teatr w tej kategorii wiekowej oraz jak bardzo różni się on od teatru dla dorosłych.
Jednym z głównych wniosków z konferencji było podkreślenie, jak dynamiczny, progresywny i artystycznie odważny jest teatr dla młodego widza w Szwecji. W przeciwieństwie do teatru dla dorosłych, który bywa postrzegany jako bardziej skostniały i komercyjny, teatr młodzieżowy stanowi pole do twórczych poszukiwań. Ważnym aspektem jest sposób pracy dramaturgów – teksty powstają na scenie, w dialogu z młodą widownią, często w odpowiedzi na tematy poruszane podczas warsztatów z dziećmi. To podejście kontrastuje z bardziej tradycyjnym modelem, w którym dramat powstaje na długo przed premierą.
Jednym z najbardziej poruszających elementów było doświadczenie bezpośredniej relacji między aktorami a widzami. Spektakle, które widziałam, cechowała prostota – zarówno w formie scenograficznej, jak i obsadowej. Ważniejsza od multimedialnych efektów była bliskość i autentyczność. Aktorzy często angażowali młodych widzów w rozmowę, budując z nimi wspólną przestrzeń przeżywania. Po spektaklach, zgodnie ze szwedzką tradycją, aktorzy pozostawali w kontakcie z publicznością, co tworzyło naturalną atmosferę dalszego dialogu.
Kolejnym kluczowym wątkiem była partycypacja dzieci i młodzieży w procesie twórczym. Z przytoczonych przykładów wyłonił się obraz teatru otwartego na współpracę z młodymi ludźmi. Jedna z dramaturżek opowiedziała o warsztatach z 12-letnimi dziewczynkami, które pisały i rysowały, a ich pomysły stały się podstawą powstającego dramatu. Teatr ten wsłuchuje się w głos młodych ludzi, sięgając po tematy bliskie ich doświadczeniom i emocjom.
Ważnym aspektem była również integracja społeczności marginalizowanych, szczególnie w kontekście dzieci z rodzin imigrantów. Szwedzcy twórcy podkreślali, jak ważne jest uwzględnianie doświadczeń tych grup w teatrze oraz tworzenie projektów, które przybliżają ich kulturę i historie szerszej publiczności. Dzięki temu teatr staje się przestrzenią dialogu i narzędziem wspierającym inkluzję społeczną.
Widziałam przedstawienia o niewielkiej obsadzie, ze skromną scenografią, ale niezwykle bogate w emocje i przekaz. Takie spektakle są łatwe do przeniesienia w różne miejsca – od centrów dużych miast po mniejsze ośrodki. Dzięki temu teatr dociera do szerokiej publiczności, również tam, gdzie dostęp do kultury jest utrudniony.
Focus: Szwecja to wydarzenie, które zmieniło mój sposób myślenia o teatrze dla dzieci i młodzieży. Zobaczyłam, jak ogromny potencjał tkwi w prostocie i bliskości. Było coś niezwykle poruszającego w spotkaniach z twórcami, którzy traktowali teatr jako żywy organizm, reagujący na potrzeby młodego widza. Szwedzki teatr to przestrzeń dialogu, autentyczności i twórczego zaangażowania.